De innovatiefunnel van het VIPNL en hoe ontstaan thema’s eigenlijk?

In het bedrijfsleven wordt vaak gebruik gemaakt van een ‘innovatiefunnel’, waarbij een te ontwikkelen idee een aantal fasen doormaakt. Per fase wordt bekeken of de inschatting is dat een idee ook daadwerkelijk kan worden geïmplementeerd in een bedrijfsomgeving. VIPNL werkt ook met een dergelijke innovatiefunnel. In het VIPNL is elke wild idee bespreekbaar, maar er wordt in een vroeg stadium in gezamenlijkheid met de financiers en het Nationaal Programma Veenweide een inschatting gemaakt of een idee ooit de eindstreep zal halen. Een idee kan overal vandaan komen, het kan een praktisch idee zijn, bedacht door een boer en kleinschalig getest, een beleidsvoornemen van overheid waarbij zaken moeten worden uitgezocht en getest, of een wens vanuit de natuur- of landbouwsector. Om van een rare gedachte een idee te maken wat beoordeeld kan worden, wordt een projectvoorstel van 2 A-tjes geschreven (two-pager) en aangeboden aan de Subwerkgroep Kennis, die namens het Nationaal Programma Veenweide bevoegd is om de ideeën die door VIPNL worden aangedragen te beoordelen. Ideeën die groen licht krijgen worden doorontwikkeld door een themavoorstel dat als subsidieaanvraag wordt ingediend. Als een voorstel wordt gehonoreerd begint de marsroute van een idee naar een te implementeren maatregel. Bij de ontwikkeling van een thema ligt de focus bij VIPNL op haalbaarheid, opschaalbaarheid en verdienmodellen. Het NOBV kijkt mee naar het mechanistisch begrip en voorspellen meten van broeikasgasemissies. Wanneer een thema haalbaar en opschaalbaar is en ook duidelijk is tot welke emissiereductie deze leidt wordt door de overheid wet- en regelgeving ontwikkeld, zodat het thema kan worden opgeschaald. Overigens kunnen onderdelen van een thema zich in een verschillend stadium van de innovatiefunnel bevinden. Zo kan een thema al goed opschaalbaar zijn, maar de uitstoot van CO₂ nog vrij onbekend.